Πρόεδρος

Κύριε Πρόεδρε,

Αγαπητοί Σύνεδροι,

Κυρίες και Κύριοι,

Ευχαριστώ το κόμμα της «Δημοκρατικής Αριστεράς»  για την ευγενική του πρόσκληση να απευθύνω έναν σύντομο χαιρετισμό στο πρώτο του Συνέδριο, στο Ιδρυτικό Συνέδριο της «Δημοκρατικής Αριστεράς».

Φίλες και Φίλοι,

Βρίσκομαι σήμερα εδώ, κοντά σας, και – επιτρέψτε μου να πω – σε ένα περιβάλλον που και κατανοώ και αναγνωρίζω.

Κατανοώ, θέλω να πιστεύω, τόσο την ανάγκη που δημιούργησε τη «Δημοκρατική Αριστερά» όσο και τους κύριους άξονες της πολιτικής της.

Και αναγνωρίζω την προσπάθεια και τον κόσμο που την έχει αναλάβει γιατί, πέραν της αξιοπρέπειας που τον διακρίνει, δίνει έναν αγώνα εν πολλοίς ανάλογο, παράλληλο, με εκείνον της «Δημοκρατικής Συμμαχίας».

Φίλες και Φίλοι,

Σας ανέφερα πως κατανοώ τόσο την ανάγκη που σας οδήγησε στη δημιουργία της «Δημοκρατικής Αριστεράς» όσο και τον τρόπο γέννησής της.

Γνωρίζω, από πρώτο χέρι, πόσο οδυνηρό είναι να αποχωρίζεσαι συντρόφους και συναγωνιστές με τους οποίους μοιράστηκες κοινούς αγώνες, ενθουσιασμούς και απογοητεύσεις, νίκες και ήττες, επί σχεδόν μια γενιά.

Αλλά γνωρίζω και πόσο επιτακτική μπορεί να γίνει η ανάγκη για πολιτική και ηθική συνέπεια, στο κομμάτι εκείνο του πολιτικού κόσμου που πιστεύει στον τόπο και σε θεμελιώδεις πολιτικές αρχές και αξίες, μέσω των οποίων και μόνο θα βρεθούν λύσεις στα πιεστικά προβλήματα της Ελλάδας.

Αυτή η πολιτική και ηθική συνέπεια, αυτή η ανάγκη να μην βρεθούμε σε διάσταση με τον ίδιο μας τον εαυτό, με τα πιστεύω και τις αξίες μας, είναι νομίζω εκείνη που μας οδήγησε – τον καθέναν στον χώρο του και εντός των πλαισίων των ιδεολογικών του πιστεύω – να πάρουμε αποφάσεις τολμηρές, αποφάσεις ριψοκίνδυνες.

Αλλά και αποφάσεις αναπόφευκτες-εφ’ όσον θέλαμε να διατηρήσουμε τον αναγκαίο αυτοσεβασμό. Είδαμε καθαρά, φίλες και φίλοι, το πολιτικό και ηθικό αδιέξοδο, την αλλοτρίωση στην οποία – με μαθηματική ακρίβεια – θα είχαμε οδηγηθεί εάν παραμέναμε, συμβιβασμένοι και ταπεινωμένοι, μέσα στους ευρύτερους χώρους στους οποίους ως τότε ανήκαμε.

Είδαμε καθαρά τον ευτελισμό στον οποίον θα είχαμε οδηγηθεί, να λέμε πράγματα, να προσυπογράφουμε αποφάσεις και να ακολουθούμε απαράδεκτες πολιτικές πρακτικές στις οποίες δεν πιστεύαμε, δεν μπορούσαμε να πιστεύουμε-με τον τρόπο που εξελίσσονταν οι πολιτικοί φορείς στους οποίους προηγουμένως ανήκαμε.

Εδώ, νομίζω, ότι ταιριάζει ένα απόσπασμα με τίτλο «Κουβέντες» από τις «Ιστορίες του κου Κόϋνερ» του Μπέρτολτ Μπρέχτ. Σας το διαβάζω  στη μετάφραση του Πέτρου Μάρκαρη:

-«Εμείς οι δυο δεν έχουμε πια τίποτα να πούμε». Είπε ο κος  Κόϋνερ σε κάποιον.

-«Γιατί;» Τον ρώτησε ο άλλος τρομαγμένος.

-«Γιατί όταν είμαι μαζί σου δεν λέω καμία λογική κουβέντα»  παραπονέθηκε ο κος Κόϋνερ.

-«Μα αυτό δεν με ενοχλεί καθόλου», τον παρηγόρησε ο άλλος.

-«Το πιστεύω» είπε με πικρία ο κος Κόϋνερ, «ενοχλεί όμως εμένα».

Φίλες και Φίλοι,

Εσείς, φυσικά, γνωρίζετε πολύ καλύτερα από εμάς τους λόγους που κατέστησαν απαραίτητη την αυτόνομη πολιτική παρουσία της «Δημοκρατικής Αριστεράς».

Τους γνωρίζουμε, σε γενικές γραμμές, και εμείς καλά, αλλά είμαστε αναρμόδιοι να τους αναλύσουμε – και μάλιστα ενώπιον των κατ ‘ εξοχήν επαϊόντων.

Μπορούμε όμως, μπροστά σ’ ένα πολιτικό ακροατήριο που μας καταλαβαίνει, από μερικές βέβαια πλευρές, καλύτερα από κάθε άλλο να μιλήσουμε για την δική μας εμπειρία, στο μέτρο που η εμπειρία αυτή διευκολύνει την αλληλοκατανόηση. Μιαν αλληλοκατανόηση που αυξάνει όταν δύο πολιτικοί οργανισμοί έχουν κοινές προσλαμβάνουσες παραστάσεις.

Αγαπητοί σύνεδροι,

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τη «Δημοκρατική Αριστερά» και τη «Δημοκρατική Συμμαχία» χωρίζουν σημαντικές ιδεολογικές διαφορές, ενώ και οι ιστορικο-πολιτικές τους αναφορές στον παρελθόντα χρόνο διαφέρουν ακόμα πιο πολύ.

Αυτό που έχει όμως κεφαλαιώδη σημασία να θυμόμαστε, αγαπητοί φίλοι, είναι το εξής – και παρακαλώ προσέξτε το:

Τα κόμματά μας, ενώ είναι μικρά ακόμη τα ίδια, εκφράζουν μείζονα πανευρωπαϊκά πολιτικά ρεύματα και πολιτικές αξίες, που έχουν μακρά ιστορία και που κυριαρχούν και σήμερα στον ευρωπαϊκό χώρο.

Εκφράζουν αξίες διαχρονικές και κατ’ εξοχήν ευρωπαϊκές.

Η μεν «Δημοκρατική Αριστερά» την μακρά, καθαρώς ευρωπαϊκή, παράδοση μιας Αριστεράς των αγώνων, των αγώνων εντός και υπέρ της Δημοκρατίας, με στόχο, μεταξύ πολλών άλλων, την εξασφάλιση και διεύρυνση των κοινωνικών κατακτήσεων.

Η δε «Δημοκρατική Συμμαχία» την, ακόμα μακροβιότερη, παράδοση του ευρωπαϊκού φιλελευθερισμού και διαφωτισμού, των αρχών της διαρκούς διεύρυνσης της ατομικής ελευθερίας, της πίστης στη δυνατότητα της προσωπικής δημιουργίας και της τολμηρής αναζήτησης νέων τρόπων διεύρυνσης της κοινωνικής προστασίας, με την συμμετοχή και των οικονομικών και κοινωνικών δυνάμεων που δεν ελέγχονται από το κράτος.

Η «Δημοκρατική Αριστερά» είναι σήμερα η μόνη αριστερή πολιτική δύναμη που αντιλαμβάνεται την αξία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, στο οποίο επιθυμεί να προσδώσει – όπως αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά της – τα χαρακτηριστικά που προσιδιάζουν στη δική της ιδεολογία. Είναι μια δύναμη που πρωτοπόρησε, στην παράδοση του Λεωνίδα Κύρκου, στους αγώνες για μιαν αριστερή πολιτική μέσα στην Ευρώπη.

Η «Δημοκρατική Συμμαχία» είναι σήμερα, όχι μόνον από δική της επιλογή, αλλά και διότι άλλα κόμματα έχουν μετακινηθεί από τις αρχές και τις αξίες του φιλελευθερισμού, η μόνη ουσιαστικά πολιτική δύναμη που βασίζεται, στέρεα και ξεκάθαρα, πάνω στις διαχρονικές αξίες του ευρωπαϊκού φιλελευθερισμού. Αυτό την καθιστά, όχι μόνο από δική της επιλογή επαναλαμβάνω, αλλά και de facto, το μόνο ουσιαστικά κεντρώο - κεντροδεξιό κόμμα στην Ελλάδα.

Φίλες και Φίλοι,

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα σημερινά αριθμητικά και κοινοβουλευτικά δεδομένα, η συνεργασία μας στα πλαίσια του Κοινοβουλίου είναι όχι μόνον ευκταία αλλά και επιβεβλημένη.

Ο καθένας με τις δικές του απόψεις, τη δική του κοσμοθεωρία, τα δικά του πιστεύω, που περιλαμβάνουν – και γι’ αυτό η συνεργασία αποδίδει – τον σεβασμό της δράσης του άλλου.

Πέραν των διαφορών όμως τα κόμματά μας έχουν και ευρύ κοινό πεδίο αγώνων:

-    Τη διεύρυνση της Δημοκρατίας.

-    Την επικράτηση των αρχών της διαφάνειας και της αξιοκρατίας.

-    Την εξυγίανση του δημόσιου τομέα και την λειτουργικότητά του.

-   Την κατοχύρωση των ατομικών κατακτήσεων και της πολυφωνίας και ένα σωρό άλλα που θα καθορίσει, στο τέλος – τέλος, το κοινό μας πολιτικό πλαίσιο της πολυκομματικής δημοκρατίας.

Φίλες και Φίλοι,

Αγαπητοί σύνεδροι,

Με την βαθειά αισιόδοξη σκέψη, αλλά και πεποίθηση, ότι – εφ’ όσον εκπροσωπούμε δύο μεγάλα, διαχρονικά, πάντα επίκαιρα, θεμελιώδη και δυναμικά πολιτικά ρεύματα – προοριζόμαστε να γίνουμε ισχυρότεροι και περισσότεροι,

Σας μεταφέρω τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς όλων των στελεχών της «Δημοκρατικής Συμμαχίας» και σας εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο Συνέδριό σας.

Σας ευχαριστώ